Machu Picchu, Arequipa, stakingen en bulten...
Door: Git en Wil
Blijf op de hoogte en volg Gitty en Wilco
01 December 2013 | Bolivia, La Paz
Een heeeeele goedemorgen,
Voor jullie dan, want hier is t bedtijd. We worden geloof ik een beetje lui met stukjes schrijven.....excuses voor degene die erom zitten te springen ( maar dat zal wel meevallen toch?).
Allereerst weer de felicitaties aan alle kersverse ouders!
We waren ten tijde van het laatste schrijven nog in Cusco, dus laten we daar beginnen! Omdat we niet de kans hadden om de beroemde Inka trail te lopen (moet je maanden van tevoren boeken) naar Machu Picchu toe, hebben we een alternatieve optie genomen. Te weten de Inka jungle tour....oftewel je gaat mountainbikend, raftend, lopend en zip-linend richting Machu Picchu!
Het mountainbiken was een natte bedoening, het regende pijpenstelen en ondanks de regenbroek, was op een paar plekjes na alles zeiknat, maar ach leuk was het wel! Wilco heeft verder nog gezip-lined (hier heb ik toch maar vriendelijk voor bedankt) , terwijl ik met de gids dit stuk lopend heb gedaan. Kon mooi mn spaans oefenen en meteen wat handige nieuwe woorden geleerd (het is bijvoorbeeld reuze handig om te weten hoe de Peruanen hun vriendin die uit het berggebied komen noemen :)
Uiteindelijk in Aguas Calientes aangekomen, waar we vroeg naar bed zijn gegaan, want de volgende dag stond MP op t program!
Dit betekent om 4 uur uit je bed om om 5 uur startklaar te staan voor de brug, van waaruit je omhoog kunt lopen de berg op naar de ingang van MP.
Gemiddelde wandeltijd omhoog is zo'n 60 minuten, maar we wilde t record van de gids verbreken, dus zijn omhoog geraced in 38 minuten!
Daardoor waren we als een van de eerste 15 personen boven (moi als 1e dame :) en hadden we een fantastisch uitzicht over MP zonder hordes toeristen...
En hoeveel foto's je er al van gezien hebt en hoe veel mensen je er al over gesproken hebt, het was in een woord fantastisch en geweldig om het met eigen ogen te zien!! Een magische plek waar je uren naar kunt zitten kijken.....
Na MP konden we Peter verwelkomen in Cusco, hij was op reis met Sally (uit Peru zelf) en hebben we nog samen de bloemetjes buiten gezet voordat we met zijn vieren naar Arequipa zijn vertrokken.
Arequipa is een stad meer zuidelijk in Peru en wordt omringd door 3 vulkanen. Sally had geregeld dat we een poging gingen doen om een van de 3 vulkanen te beklimmen. Om precies te zijn de Chachani van 6075m hoog.
Het was een 2 dagen trekking, waarbij we de eerste dag met de jeep door een fantastisch landschap reden en werden afgezet op 5000m. Van hieruit zijn we met alle bepakking (is al gauw zo'n 11-12kg) richting basecamp op 5200-5300m gelopen (of beter gezegd soms klauterend over rotsen). Alles op deze hoogte kost je enorm veel energie en je puft en hijgt je een eind in de rondte. Maar basecamp uiteindelijk prima gehaald en toen was het genieten van het super mooie uitzicht op de bergen.
Eind van de middag zijn we nog voor de acclimatisatie een stuk omhoog gelopen en toen was t na de maaltijd tijd om naar bed te gaan (om 7 uur welteverstaan). Het plan was om rond 2.30u uit bed te komen om rond 3u aan de toppoging te beginnen, echter gedurende de nacht begon de ellende....die Soroche, oftewel hoogteziekte heet.
Knallende koppijn, misselijkheid, rommelende maag en darmen en diarree, dit opgeteld bij het feit dat je 0 minuten hebt geslapen vanwege de kou (ondanks 6 lagen kleren!) maakt dat we de top dus niet hebben bereikt. Alleen Die-Hard Sally heeft de top bereikt, petje (of beter gezegd mutsje) af voor haar!
Toch hadden we t uitzicht daar niet willen missen en was t een ervaring op zich (weten we ook eindelijk wat hoogteziekte inhoudt :)!
En deze nederlaag van Hollanse kant moest 's avonds natuurlijk even weggespoeld worden met het oer-peruaanse drankje Pisco Sour. Er was iets met een band, handtekeningen, verzoeknummertjes, nog een bar, meer Pisco Sour, Peter.....???
Na Arequipa zijn we weer met zijn tweeën richting de Colca canyon gegaan, dit is een van de diepste canyons ter wereld, waar je regelmatig condors kunt spotten.
Helaas is Wilco er alleen heen gegaan, omdat ik het toilet weer veeeeel interessanter vond dan die hele canyon bij elkaar....(je zou denken waar kan t misgaan met hete quinoa soep en gefrituurde forel en rijst???)
Vanuit de canyon zijn we vervolgens (met diacure, langleve diacure, godzijdank is er diacure!) doorgereden naar Puno, wat aan t bekende Titicaca meer ligt.
Hier kwamen de volgende problemen bovendrijven, namelijk een groeiende bult in mijn hals en stakingen in Puno, wat betekent dat de hele stad en t verkeer zo'n beetje plat ligt.
De bult zat er al een aantal dagen en werd steeds groter en we wilde graag naar een arts, alleen t was zondag, dus dat was nog een dagje zenuwen.
Uiteindelijk op maandag naar een kliniek geweest, conclusie; opgezette lymfeklieren, maar joost mocht weten waardoor...hij wilde toch wel een chirurgisch specialist er naar laten kijken, maar door de stakingen kon hij niet komen. Nog maar een dagje wachten dan, dinsdag nog meer stakingen...hele kliniek dicht....
Uiteindelijk was er toevallig een verpleegster in t hostel uit Puno die zo aardig was om met ons mee te gaan naar een particuliere kliniek. De arts leek van zijn huis opgetrommeld te worden en hij dacht dat er toch echt wel een ontsteking moest zitten (waarschijnlijk in mn keel, geen last, maar toch).
Oftewel straf op de antibiotica voor 2 weken...
Gelukkig beginnen de bulten nu echt kleiner te worden, dus we zijn weer meer gerustgesteld. In het begin wil je t liefste heel hard naar huis rennen naar je eigen huisarts en je familie etc als je je zo belabberd voelt, maar das dan een beetje ver rennen :)
Inmiddels zitten we na een tussenstop in Copacabana (nee niet t strand in Rio) in La Paz. Hier is er een soort 'heksenstraatje' waar ze allerlei kruiden en natuurlijke geneesmiddelen verkopen, misschien moeten we hier maar eens een paar weerstands pillen op de kop gaan tikken :)
Hopelijk is het vervolg gezondheids-technisch gezien weer wat beter, het weer is in ieder geval wel beter dan bij jullie (gna gna), de pepernoten en chocolade letters hoeven we dankzij Peter ook niet te ontberen (onze dank is nog steeds groot!!) en er is in Sucre zelfs een Nederlands cafe waar we kroketten en bossche bollen kunnen krijgen!!!
We kijken er nu al naar uit :)
Hasta pronto!
xxx Wil en Git
Ps: voor degene die ze nog niet gezien hadden, bij t vorige verslag staan weer wat foto's!
Foto's bij dit verslag komen ook weer spoedig!
Voor jullie dan, want hier is t bedtijd. We worden geloof ik een beetje lui met stukjes schrijven.....excuses voor degene die erom zitten te springen ( maar dat zal wel meevallen toch?).
Allereerst weer de felicitaties aan alle kersverse ouders!
We waren ten tijde van het laatste schrijven nog in Cusco, dus laten we daar beginnen! Omdat we niet de kans hadden om de beroemde Inka trail te lopen (moet je maanden van tevoren boeken) naar Machu Picchu toe, hebben we een alternatieve optie genomen. Te weten de Inka jungle tour....oftewel je gaat mountainbikend, raftend, lopend en zip-linend richting Machu Picchu!
Het mountainbiken was een natte bedoening, het regende pijpenstelen en ondanks de regenbroek, was op een paar plekjes na alles zeiknat, maar ach leuk was het wel! Wilco heeft verder nog gezip-lined (hier heb ik toch maar vriendelijk voor bedankt) , terwijl ik met de gids dit stuk lopend heb gedaan. Kon mooi mn spaans oefenen en meteen wat handige nieuwe woorden geleerd (het is bijvoorbeeld reuze handig om te weten hoe de Peruanen hun vriendin die uit het berggebied komen noemen :)
Uiteindelijk in Aguas Calientes aangekomen, waar we vroeg naar bed zijn gegaan, want de volgende dag stond MP op t program!
Dit betekent om 4 uur uit je bed om om 5 uur startklaar te staan voor de brug, van waaruit je omhoog kunt lopen de berg op naar de ingang van MP.
Gemiddelde wandeltijd omhoog is zo'n 60 minuten, maar we wilde t record van de gids verbreken, dus zijn omhoog geraced in 38 minuten!
Daardoor waren we als een van de eerste 15 personen boven (moi als 1e dame :) en hadden we een fantastisch uitzicht over MP zonder hordes toeristen...
En hoeveel foto's je er al van gezien hebt en hoe veel mensen je er al over gesproken hebt, het was in een woord fantastisch en geweldig om het met eigen ogen te zien!! Een magische plek waar je uren naar kunt zitten kijken.....
Na MP konden we Peter verwelkomen in Cusco, hij was op reis met Sally (uit Peru zelf) en hebben we nog samen de bloemetjes buiten gezet voordat we met zijn vieren naar Arequipa zijn vertrokken.
Arequipa is een stad meer zuidelijk in Peru en wordt omringd door 3 vulkanen. Sally had geregeld dat we een poging gingen doen om een van de 3 vulkanen te beklimmen. Om precies te zijn de Chachani van 6075m hoog.
Het was een 2 dagen trekking, waarbij we de eerste dag met de jeep door een fantastisch landschap reden en werden afgezet op 5000m. Van hieruit zijn we met alle bepakking (is al gauw zo'n 11-12kg) richting basecamp op 5200-5300m gelopen (of beter gezegd soms klauterend over rotsen). Alles op deze hoogte kost je enorm veel energie en je puft en hijgt je een eind in de rondte. Maar basecamp uiteindelijk prima gehaald en toen was het genieten van het super mooie uitzicht op de bergen.
Eind van de middag zijn we nog voor de acclimatisatie een stuk omhoog gelopen en toen was t na de maaltijd tijd om naar bed te gaan (om 7 uur welteverstaan). Het plan was om rond 2.30u uit bed te komen om rond 3u aan de toppoging te beginnen, echter gedurende de nacht begon de ellende....die Soroche, oftewel hoogteziekte heet.
Knallende koppijn, misselijkheid, rommelende maag en darmen en diarree, dit opgeteld bij het feit dat je 0 minuten hebt geslapen vanwege de kou (ondanks 6 lagen kleren!) maakt dat we de top dus niet hebben bereikt. Alleen Die-Hard Sally heeft de top bereikt, petje (of beter gezegd mutsje) af voor haar!
Toch hadden we t uitzicht daar niet willen missen en was t een ervaring op zich (weten we ook eindelijk wat hoogteziekte inhoudt :)!
En deze nederlaag van Hollanse kant moest 's avonds natuurlijk even weggespoeld worden met het oer-peruaanse drankje Pisco Sour. Er was iets met een band, handtekeningen, verzoeknummertjes, nog een bar, meer Pisco Sour, Peter.....???
Na Arequipa zijn we weer met zijn tweeën richting de Colca canyon gegaan, dit is een van de diepste canyons ter wereld, waar je regelmatig condors kunt spotten.
Helaas is Wilco er alleen heen gegaan, omdat ik het toilet weer veeeeel interessanter vond dan die hele canyon bij elkaar....(je zou denken waar kan t misgaan met hete quinoa soep en gefrituurde forel en rijst???)
Vanuit de canyon zijn we vervolgens (met diacure, langleve diacure, godzijdank is er diacure!) doorgereden naar Puno, wat aan t bekende Titicaca meer ligt.
Hier kwamen de volgende problemen bovendrijven, namelijk een groeiende bult in mijn hals en stakingen in Puno, wat betekent dat de hele stad en t verkeer zo'n beetje plat ligt.
De bult zat er al een aantal dagen en werd steeds groter en we wilde graag naar een arts, alleen t was zondag, dus dat was nog een dagje zenuwen.
Uiteindelijk op maandag naar een kliniek geweest, conclusie; opgezette lymfeklieren, maar joost mocht weten waardoor...hij wilde toch wel een chirurgisch specialist er naar laten kijken, maar door de stakingen kon hij niet komen. Nog maar een dagje wachten dan, dinsdag nog meer stakingen...hele kliniek dicht....
Uiteindelijk was er toevallig een verpleegster in t hostel uit Puno die zo aardig was om met ons mee te gaan naar een particuliere kliniek. De arts leek van zijn huis opgetrommeld te worden en hij dacht dat er toch echt wel een ontsteking moest zitten (waarschijnlijk in mn keel, geen last, maar toch).
Oftewel straf op de antibiotica voor 2 weken...
Gelukkig beginnen de bulten nu echt kleiner te worden, dus we zijn weer meer gerustgesteld. In het begin wil je t liefste heel hard naar huis rennen naar je eigen huisarts en je familie etc als je je zo belabberd voelt, maar das dan een beetje ver rennen :)
Inmiddels zitten we na een tussenstop in Copacabana (nee niet t strand in Rio) in La Paz. Hier is er een soort 'heksenstraatje' waar ze allerlei kruiden en natuurlijke geneesmiddelen verkopen, misschien moeten we hier maar eens een paar weerstands pillen op de kop gaan tikken :)
Hopelijk is het vervolg gezondheids-technisch gezien weer wat beter, het weer is in ieder geval wel beter dan bij jullie (gna gna), de pepernoten en chocolade letters hoeven we dankzij Peter ook niet te ontberen (onze dank is nog steeds groot!!) en er is in Sucre zelfs een Nederlands cafe waar we kroketten en bossche bollen kunnen krijgen!!!
We kijken er nu al naar uit :)
Hasta pronto!
xxx Wil en Git
Ps: voor degene die ze nog niet gezien hadden, bij t vorige verslag staan weer wat foto's!
Foto's bij dit verslag komen ook weer spoedig!
-
01 December 2013 - 06:54
Piet Christos:
Ola,
Allereerst moet ik even zeggen dat ik net een foto zag, met laarzen aan, in het water (Wilco) wat me nog lang zal heugen. Ik neem aan tegen de goudvissen? Anders kan ik het Jochem natuurlijk niet verklaren waarom je met laarzen aan in het water gaat, op de boot :) Gaaf te horen van de verhalen. De trip breidt zich al mooi uit en ondanks de ziekteverschijnselen zien jullie toch veel mooie dingen! Fantastisch.
In Groningen alles ook in orde. Zoals al op de app over gehad, maar de aankomst van Sint en Piet was erg leuk in de stad waar Niets Boven gaat. Onze grote vriend was goed gemutst en ook z'n kompanen hadden grote lol op de boot en in de stad. Goed om te weten, de Sint was z'n staf kwijt dit jaar. Maar hij is terug. Zelf ik heb nog als hulpsint mogen optreden bij de buren, erg grappig. Ook Jochem is helemaal weg van de leuke poppenkast en zelfs gespotte Pietjes - op weg in de auto - moeten er aan geloven. Maar Jochem krijgt z'n pepernootjes...
Thomas gaat als een speer, inmiddels al weer langer dan zes maanden in z'n bedje aan de Lutherstraat. Z'n eerste twee tandjes zijn een feit en allemaal nog altijd met een grote grijns op z'n gezicht, de hele dag door. Hij doet het echt top en is fan van z'n grote broer. En andersom. Echt genieten om te zien.
Nieuws van onze kant is nog dat nichtje Carine is bevallen van dochter Sanna, collega Joep van zoon Just. Broer Han gaat naar Kenia met Leon in december, zus Paulien heeft haar scriptie afgerond, buurman Menno heeft een nieuwe job, opa Jan heeft de riolering op de kop gehad thuis en oma Persoon houdt niet van spruitjes (zo blijkt).
En oh ja, Git, jouw haar wordt ook steeds langer heb ik het idee. Klopt dat? Hoe doet Wilco dat naar de kapper gaan, nu z'n vaste kapper al maanden werkloos thuiszit? Ik krijg al weken telefoontjes of ik niet wat vaker wil komen en of ik de zijkant wil laten opscheren...
Adios en los ballos.
Chris -
01 December 2013 - 16:37
Gitty En Wilco Van Den Hul:
Yo Koele en de gang,
Ja dat haar wordt inderdaad steeds langer, dat heb je wel eens ;) En Wilco is nadat hij bijna een staartje kon maken van de mat in zijn nek in Cusco naar de kapper geweest, een persoonlijke overwinning!
Was best een grappige ervaring, proberen uit te leggen in het Spaans wat je met je haar wil....
Waarschijnlijk gaan we nog een keer samen naar de kapper in Bolivia, lekker cheap!
Verder mooi te horen dat t met de kids goed gaat, met die 2 tandjes van Thomas kan hij mooi voortaan de spruitjes van oma Persoon tot zijn rekening nemen, oma ook weer blij ;)!
Hoe staat t verder met jouw coupe de soleil?
Dikke knuffel aan allen! Wil en Git -
01 December 2013 - 17:34
Keith Gerofsky:
Nice to see that your travels continue.....sounds like other than the maladies that the both of you have incurred....(sprained ankle, diarrhea, swollen neck...etc etc) that your trip has been interesting. It could be worse...you could be at home working! Hope Git feels better, and that the 2 of you continue to have a great adventure
Keith -
02 December 2013 - 09:33
Piet Peteros:
Yoo avonturiers!
Hopelijk gaat alles weer wat beter met de gezondheid. Desondanks weer een mooi verhaal! Ik blijf jullie verhalen volgen.
Groeten uit Utrecht,
Peter -
02 December 2013 - 11:32
Lottie:
Dag tortels! Jullie maken er weer wat spannends van zeg! Bulten, diarree waar geen end aan lijkt te komen, maar nog steeds in jullie nopjes dus?! Wat fijn! Ik geniet lekker bult-loos, jeuk- en diarree-vrij mee vanaf mijn PC, is ook fijn! Benieuwd naar alle foto's, er is een ware babyboom aan de gang zo te lezen in jullie verslagen! Hier alles goed, ik mag nog effe ;-)
Liefs, Lottie & Menno ook natuurlijk! (die z'n neus ophaalt bij al die kwalen van jullie, haha!, toch een beetje een luxe paardje) -
02 December 2013 - 13:54
Lia Schreuder:
Hallo Wilco en Gitty, wat leuk dat jullie Peter ontmoet hebben. Hij is nog niet terug maar ik zal de verhalen wel van hem horen. Anneke doet jullie ook de hartelijke groeten. Hier in de straat is alles nog het zelfde. De blaadjes zijn gevallen en we maken ons op voor de winter. Deze week mogelijk al de eerste sneeuw. Inmiddels ook al wat vorst gehad en dat is nu weer voorspeld.
Jullie maken prachtige foto's! Leuk om zo een beetje mee te genieten. Maak er nog een prachtige tijd van saampjes, voor je het weet is het voorbij. En geen enge ziektes meer hè? Maar ja hoort er ook een beetje bij.
Hartelijke groeten ook van Dirk en de kids..Lia -
02 December 2013 - 21:11
Jeroen En Tjitske:
He Gitty en Wilco,
Wat weer een enorm opgewekte toon terwijl je je toch niet al te best moet hebben gevoeld. Lijkt me wel de juiste spirit om op hoogte een topziekte te hebben. Al met al natuurlijk een levenservaring die je niet gemist moet hebben he.
Hier op spaanse les blijft het bij wat foto's lesjes over spaanstaligen in de Verenigde Staten.
We hebben wel een miniproeverijtje Whisky gehouden. Onder het genot van een Cragganmore, Talisker en Bowmore heb ik geprobeerd in het Spaans uit te leggen hoe whisky wordt gemaakt. In het begin was er nog wel enige aandacht maar al snel was de drank in de man, behalve bij Tjitske dan, en vierde de vrolijke noot de boventoon. Maar wel leuk hoor.
Trouwens als je nog een keer spijsverteringsprobleempjes hebt is een goede whisky een uitkomst. Althans zo heb ik me een keer door een Ierse voorlichtster laten vertellen. Volgens haar werd whisky oorspronkelijk na het eten gedronken om alle ongewenste bacterien die in die tijd in het voedsel zaten te verdelgen. Of het waar is of niet. Het is een van de vele goede redenen om whisky te drinken.
Wij lopen hier in Groningen erg achter of ik loop zelf achter, maar wat is zip-linen?
Salud, amor y diner
Tjitske en Jeroen -
05 December 2013 - 18:03
Martijn Van Den Burg:
Hey Wilco en Gitt!
Wat heb ik genoten van de trip met jullie naar Macchu Pichu! Goede gesprekken, veel gelachen en iets onwaarschijnlijk moois beleefd en gezien samen. Het was een eer om met jullie te lopen, klimmen en sportief bezig te zijn!
Goed om te lezen dat het goed met jullie gaat, blijf genieten en blijf jezelf. Dan bezorg je anderen maar ook jezelf een super mooie tijd!
lieve groetjes
Martijn
ps. Ik kon niet meer naar mamma afrika komen, ik had een kano nodig om er te komen vanwege de regen en mijn ogen hadden luciferstokjes nodig om open te blijven.
-
05 December 2013 - 20:26
Hans:
Leuk jullie reis te volgen via updates en foto's!
Klinkt onwaarschijnlijk goed. Njoy!
Groet uit het stormachtige Harlingen (weer code rood te pakken) -
07 December 2013 - 18:00
Marloes:
Hoi lieve mensen,
Ik zat dus wel smachtend te wachten op nieuws! Dus kom maar door met de spam! Machu Piccu, nee hoor ben helemaal niet jaloers........ Ik verdring dit feit gewoon.......
Ik had je baas nog aan de lijn Git, ze schijnen alles nog onder controle te hebben. Wat? Wie? Je baas. Hoezo begrijp je niet waar ik het over heb? Je weet wel op je werk? Wat zeg je? Werk. Je weet wel dat is iets waar je 47 weken per jaar bijna dagelijks naartoe gaat om te zwoegen voor centjes. Sorry, wat? Er rinkelt nog geen belletje? Zucht! Dat wordt wennen straks..... ;-)
Geniet ervan!!!
Dikke kus Marloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
