De Antartica depressie eruit lopen...
Door: Wil en Git
Blijf op de hoogte en volg Gitty en Wilco
29 Januari 2014 | Argentinië, El Chaltén
Het is weer tijd voor een update vanuit Argentinië! Het lijkt misschien een beetje een lang stuk, maar het is voor onszelf ook meteen een mooie manier van verslaglegging :) En het leest wel vrij vlot door geloof ik, max 6-7 minuten?
Het lijkt wel een promo praatje zo, voor het invullen van een enquete, het kost u echt maar een paar minuutjes tijd hoor :)
Maar goed, we doen nog steeds heerlijk aan landje hoppen, dus de paspoorten komen lekker vol te staan met stempels van Chili en Argentinië.
Na het laatste schrijven zijn we diezelfde dag nog in Nationaal Park Tierra del Fuego gaan lopen, als we hadden geweten van te voren hoeveel de bus en entree zouden gaan kosten waren we waarschijnlijk niet gegaan, maar goed nu was het een mooie maar beetje dure wandeling....
Grappige was wel dat we in de bus meteen weer een bekende van de boot tegenkwamen, waarmee Wilco op de kamer had gelegen. Zij gingen daar kamperen en zaten nog voor 5 dagen vast in Ushuaia, omdat er geen bus meer te krijgen was om Ushuaia uit te komen. Tsja, dan merk je dat je echt in de stad 'aan het eind vd wereld' zit.... Wij blij dat we de bus voor de cruise geboekt hadden!
Maar goed 's avonds nog gegeten met de groep van de cruise waar we steeds mee opgetrokken zijn en de volgende ochtend vertrokken naar Punta Arenas in Chili. Als je over land reist onderin Patagonië, dan ontkom je er niet aan om steeds de grens over te moeten steken, er is geen andere route...
Na Punta Arenas door gegaan naar Puerto Natales, dé uitvalsbasis voor NP Torres del Paine. Hier een dag uit getrokken voor het inkopen doen en de spullen huren voor onze 5 daagse trekking in Torres.
De grote backpacks moesten mee, dus in het begin leek het alsof er een bom ontploft was in de kamer...alle spullen lagen overal, plus eten wat mee moest, de tent, gasbranders, pannenset etc.Na enig georganiseer paste alles in de rugzakken en konden we ons psychisch gaan voorbereiden.
De volgende ochtend vroeg naar het park vertrokken, we wilden de W trek gaan doen van Oost naar West, het weer aan de oostkant zou vaak wat beter zijn, maar de scenery aan de westkant zou weer mooier zijn, dus we wilden daar graag mee eindigen.
Na de inschrijving bij het kantoor van het NP en het verplichte intro filmpje over wat er wel en niet mag (een paar jaar terug is er een flinke bosbrand geweest omdat er mensen waren geweest die hun toilet papier aan het verbranden waren....dus nu waren ze erg streng wat betreft koken en waar het wel en niet mag, beter gezegd, we hoorden een paar dagen geleden van 2 nederlanders die we al regelmatig zijn tegengekomen dat ze bij hun grensovergang gezien hadden dat er 4 personen werden opgepakt, omdat ze stiekem een vuurtje hadden gemaakt...3 jaar celstraf en een geldboete is wat tegenwoordig de norm is...)
konden we op pad naar kamp 1, Chileno, een stukje redelijk plat lopen en daarna 2 uur omhoog ploeteren met voor mij een 13-14 kg rugzak en voor Wilco +- 19 kg. Dan valt ineens alles vies tegen, beetje regen gehad en flinke wind, maar de camping wel gehaald, tentje opgezet en daarna gelukkig zonder rugzak verder omhoog gelopen naar de beroemde Torres piek. Het is compleet weersafhankelijk of er iets van te zien is, maar we hadden mazzel, dus enigszins genoten van het uitzicht op de pieken. Enigszins vanwege het feit dat er een giga wind stond, er komen in het park vaak rukwinden voor, die dag was de windsnelheid 77km/h. Vaak hoorde je een rukwind al aankomen en op het laatste rotsachtige stuk moest je je dan echt vastgrijpen aan een rots om niet van de berg afgeblazen te worden. Maar goed, door de wind dus niet heel lang gebleven daar..
Gekookt, gedoucht en de tent in gekropen voor een koude nacht, niet al best geslapen, of beter gezegd niet geslapen...Wilco wel, die lag te puffen van de hitte in zijn slaapzak.
Dag 2: de zwaarste dag, 7,5 uur met de backpack steeds berg op en af, regelmatig zijn we even gestopt om de schouders bij te laten komen. Maar goed die rugzak moest toch mee, dus uiteindelijk aan het eind van de dag in gratis campamento Italiano aangekomen. Van te voren dachten we nog we nemen geen wandelstokken mee, dat is voor bejaarden....nou dat hebben we geweten! Wat hadden we die krengen graag gehad....en iedereen liep ermee....zelfs de die-hard Israëliers (en die doen niets anders dan trekkings)! We hebben sterk overwogen om een oud vrouwtje van haar wandelstokken te beroven, maar we schatten onze kansen slecht in om er mee aan de haal te gaan...met die rugzakken op had ze ons waarschijnlijk zo ingehaald...
Dus dat plan maar laten varen en verstand op 0.
In Italiano geen warme douche, buiten in de kou koken met water recht uit de rivier, lekker water trouwens! Enigszins onderkoeld de tent in, dus weer niet al te best geslapen
Dag 3: Eerst stond er de wandeling door de Valle Francès op het programma, ook vandaag was het weer niet om over naar huis te schrijven, met wat het midden hield tussen sneeuw en hagel omhoog gelopen (zonder zware rugzak, die mocht nog even blijven staan, joepie!). Onderweg wel mooi wat lawines gezien in de bergen aan de overkant van de vallei. Uiteindelijk bij de mirador aangekomen, maar vanwege het weer was er bar weinig te zien, je kreeg een idee van hoe gaaf het zou kunnen zijn, maar helaas het klaarde niet op.
Terug naar het kamp gelopen en de rugzak weer op gedaan om naar kamp 3 te lopen.
In Paine Grande kamp na in totaal 7,5 uur lopen tentje weer opgezet en opgewarmd onder de douche. Het koken in de gezamenlijke kookruimte is ook nog een uitdaging, je moet vechten voor een plekje zo druk is het. Maar je hebt geen keus, buiten mag het gewoonweg niet.
Weer een koud nachtje voor de boeg.
Dag 4: Ook vandaag weer veel wind en af toe regen, 4 uur met de rugzak op bergje op en af, de kuitjes en schouders protesteren wel. Maar aan het eind laat de zon zich af en toe zien en het uitzicht op de meren en de gletsjer grey doen je de spierpijn vergeten. Geleerd van de vorige dag, dit keer vroeg de kook keet in gedoken om een plekje te veroveren, hier kwamen we aan de praat met een brits-canadees stel op hun honeymoon. Grappige was dat ze allebei glaciologists waren, mooi als je zo midden tussen de gletsjers zit! Voor hen was de Grey gletsjer peanuts, al is het de derde grootste in de wereld (Antartica en Groenland staan bovenaan). Weer op tijd de tent in, want morgen moeten we vroeg opstaan om de boot te halen.
Dag 5: Laatste dag rugzak ploeteren! Zelfde route weer terug als gisteren, alleen was het deze dag helder weer en zonnig! Wat een cadeautje op het eind, ondanks de rugzak genoten van de omgeving, konden nu alle omliggende bergen goed zien, wat geweldig was. En eenmaal op de boot hadden we een super mooi uitzicht over het hele gebergte waar we de laatste 5 dagen om en doorheen zijn gelopen. Nu kregen we eigenlijk pas voor het eerst het complete beeld te zien. De beste dag van allemaal!
In het hostel weer alles omgepakt in de rugzakken en een verdiende douche genomen.Torres heeft ons letterlijk alles gegeven wat het kon geven qua weer en wij zijn een ervaring rijker.
Conclusie: Mooie bergen, bomen, gletsjers en meren, regen, wind, hagel, sneeuw en zon, 4 campings, 24 muesli repen, 5 zakjes soep, 10 pakjes noodles, 3 pakjes crackers, 2 zakken pasta, 4 zakjes saus, 1 ui, 1 wortel, jam en dulce de leche, 8 appeltjes, chocolade, theezakjes en oploskoffie (draaien jullie al warm voor dit dieet :)? 30 uur gelopen, 72 km afgelegd, waarvan 54 km met de rugzak.
Na een heerlijk warme nacht de volgende dag weer naar Argentinië vertrokken richting El Calafate, om naar de Perito Moreno gletsjer te kijken (u welbekend Marloes ;). Nu zou je zeggen dat we na Antartica en Torres redelijk wat gletsjers hebben gezien, maar deze is erg 'actief'. Wat inhoudt dat er (zeker in de middag) veel kans is om stukken ijs te zien afbreken. En inderdaad, de hele tijd hoor je krakende geluiden en met enige regelmaat valt er wat naar beneden.
Omdat ie zo groot is, voelt het als zo'n TV spelletje waarbij mensen steeds omhoog moeten kijken of er iets naar beneden gaat vallen wat ze op moeten vangen. Hier ben je ook steeds aan het scannen of er niet ergens een brokstuk vanaf valt :) Erg spectaculair als je het dan ziet gebeuren en wat een herrie!
Na El Calafate stond El Chalten op het program, voor de mensen die nog steeds denken dat we alleen maar warm en zonnig weer hebben, de aankomst was nat en druilerig.We hadden ergens gelezen dat de busmaatschappij waar we mee reisden ook bij het hostel zou stoppen waar wij toevallig zouden slapen. Maar bij navraag zei de chauffeur dat dat niet het geval was, dus vanaf het bus station maar weer met volle bepakking lopend die kant op (in dit soort kleine plaatsjes zijn de taxi's alleen met een vergrootglas te vinden en laat dat nou net een item zijn die we níet bij ons hebben). Komen we bij het hostel aan, drie keer raden wat er voor de deur staat....juist ja onze bus! En meneer lul de behanger van een chauffeur lekker aan de koffie, kon hem wel wurgen!
Verder dus helaas geen uitzicht op cerro Torre en de Fitz Roy pieken. De bergen waar deze plaats beroemd om is. Ook de volgende dag nog slecht uitzicht, maar in de hoop op verbetering toch een wandeling gemaakt van zo'n 6 uur naar lago Torre. Als het mooier weer is kun je van hieruit mooi de piek zien. Maar het mocht niet zo zijn...De wandeling voelde wel als peanuts zo zonder zware rugzak, we kregen zin om het rennend te doen!
's Avonds nog een lekkere wafel met ijs gegeten omdat mijn vader jarig was deze dag (thanks pap ;) en toen lekker met de beentjes omhoog in ons heerlijke bed (de kamer in het geboekte hostel had geen water, dus hadden een upgrade gekregen naar het sjeikere hotel om de hoek, joepie!)
En nu zitten we in de bus naar het plaatsje Perito Moreno aan de Ruta 40, vanochtend wel gaaf uitzicht op de Fitz Roy en Torre! Anyways wij gaan effe tukkie doen,dus oogjes dicht, snaveltjes toe....
Besos, Wilco y Gitty
Ps: bij enkele verhaaltjes staan er nieuwe foto's, (antartica/boliviaaa en crossing borders) voor de liefhebbers.
Wist je dat....
-Er op dit moment iemand gigantisch ligt te snurken achter me in de bus??
-Dit echt mega irritant is?
-Wilco op de camping de laatste nacht niet heeft kunnen slapen vanwege een snurker naast onze tent??
-Hij 101 manieren heeft lopen te bedenken hoe er een einde aan gemaakt zou kunnen worden?
-Ik er vanwege oordoppen en het compleet wegkruipen in de slaapzak geen last van heb gehad?
-Dit voor mij eigenlijk de beste kampeer nacht van allemaal was?
-We op verzoek van Bastian een compilatie zullen geven van de 101 manieren?
Komt ie:
- de boom achter de tent zou kunnen omwaaien bovenop de tent...
- er zou een zeer plaatselijke hoosbui kunnen vallen om de tent in een stroomversnelling mee nemen...
- de bliksem zou in kunnen slaan in zijn tent...
- of een grote meteoriet ( niet té groot natuurlijk, want ons tentje staat er vlak naast)...
- grote hagelstenen zouden de tent perforeren en de desbetreffende persoon wakker/bewusteloos maken...
- we zouden een fijne hamer in onze tent hebben om de buurman mee te belagen...
- een voorbijganger zou de tent op zijn kop zetten (hoef je zelf de tent niet uit, ideaal!)
- we zouden zijn slaapmatje leeg kunnen laten lopen (mits luchthoudend uiteraard)
- we zouden een grote giftige spin in zijn tent kunnen loslaten...
- idem maar dan een slang, mag ook van het type wurg zijn...
- en last but not least, zijn tent open ritsen, een scheet in zijn gezicht laten en snel wegrennen!
-
29 Januari 2014 - 23:32
Dory - Anne:
Mooi verslag. Fantasie heb je wel kunnen uitleven. Prachtig! -
30 Januari 2014 - 09:42
Marjan & Menno:
Heel leuk verslag weer! Hard moeten lachen om je opsomming van de etenswaren en de manieren om de snurker (al dan niet) van het leven te beroven. ;-)
Veel plezier weer!
Groeten,
M&M -
30 Januari 2014 - 12:10
Sarid:
wat een geweldige ervaring en een wilskracht.
Zo'n wandel tocht doe ik jullie niet na.
Super!!! -
30 Januari 2014 - 15:50
Bastian:
Wat een leuk verslag weer en mijn dank is groot voor de compilatie!! Vooral die laatste vond ik erg leuk, hoop niet dat Wilco in een dronken bui dit alsnog een keer in uitvoering brengt bij een arm slachtoffer ;) Voor Wilco, als je er nog een paar weet, vul ze dan gerust aan :P
Geniet verder nog van de reis en vele avonturen die je nog gaat meemaken, wij zijn nu wel al echt langzaam aan het aftellen geslagen.
Groetjes van je broertje -
31 Januari 2014 - 20:36
Hans:
Gaaf om te lezen zeg! Meemaken zal nog mooier zijn!!! -
01 Februari 2014 - 21:08
Marloes:
Dat klinkt inderdaad allemaal bekend! Torres was voor ons absoluut een van de hoogtepunten. Wij waren er nog voor de brand. Ik hoop dat de schade in het landschap mee is gevallen? Wat zijn jullie een helden dat jullie de w-trekking met bepakking hebben gedaan, hulde!!!! Ik had al migraine na de 8,5 uur dag hike zonder bepakking. Wat een zwakkeling ben ik eigenlijk. Dank voor deze les in nederigheid! De perito moreno was inderdaad ook erg mooi. Dat donderende geluid als er een brok los kwam.... Geniet van Buenos Aires!
Xxx Marloes
Ps: mijn broer is gisteren naar Argentinië vertrokken. Hij zit nu in Buenos Aires en vertrekt over een paar dagen naar Patagonië. Wie weet zie je 'm ergens voorbij komen..... -
02 Februari 2014 - 12:29
Jeroen:
Ha Wil en Git,
Het mooie van reizen is als iets tegenzit zoals bij jullie o.a. buschauffeurs, vergrootglas vergeten, snurkers etc. Dit zijn de beste inspiraties voor een leuk reisverhaal. En leuk weten jullie het wel te brengen zeg.
Ik heb me kostellijk vermaakt met het lezen van jullie ervaringen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley