Otavalo en omgeving

Hola amigos y amigas!

Voor Karla en Sander: het gaat op vandaag na nog steeds prima....nieuwsgierig....lees verder :)

Met de beentjes omhoog liggen we nu in ons hostel in Quito, Wilco ligt deze keer extra extra hoog met zijn pootje, want hij moest zo nodig een beetje extra verwend worden en dacht laat ik maar flink mn enkel verzwikken....oftewel hij ging 2x knock out op straat (godzijdank waren we net op pad met een Canadees die 'm ook een beetje op kon vangen...2 meter alleen in je armen houden is best zwaar!!!) Daar lag meneer op de stoep en iedereen heel lief vragen of we niet een ambulance nodig hadden....eehhh nou het gaat op zich wel.
Dus Wil in een taxi gepropt en naar het hostel gereden, waar er een fijne zak ijs in de vriezer lag. Nog even bij de 24 uurs farmacie langs geweest voor een bandage en wat gel en tja dan is er weinig verschil in het tapen van een honden enkel of die van Wil :) appeltje eitje, eind goed al goed...
Alhoewel ons fietstochtje vanaf de Cotopaxi vulkaan een beetje in het water valt...maar we hopen dat het morgen beter gaat en Wil in ieder geval in de bezemwagen mee kan.

Maar wat hebben we verder nog gedaan? We hebben ten noorden van Quito nog la mitad del mundo (voor de non espanolas onder ons: het midden van de wereld) bezocht, omdat de Fransen vroeger nog niet zo goed konden rekenen staat het grote monument eigenlijk net op de verkeerde plek, een paar honderd meter verderop is de echte evenaar (berekend volgens gps) te vinden, waar een leuk museum omheen is gebouwd.
De dag erna zijn we vertrokken naar Otavalo, hier voltrok zich het wonderlijke feit dat Wilco zijn jas in de bus liet liggen.....jaaaaa ik was het een keer niet haha, 10 puntos para Gitty!!!
Maar ook hier een klein mazzeltje, de eigenaar van het hostel kende de baas van het busstation, dus 1 belletje en het was gerocheld, 10 puntos para Paul, de eigenaar!
De zaterdag markt was een mooie belevenis, vooral de beestenmarkt, waar de cavia's nauwkeurig bevoeld worden of er wel genoeg vlees aan zit. Verder toch maar vast wat souvenirs gekocht (sorry Loes :) Wilco sjouwt er toch mee), want de keuze was er reuze....

Op zondag zijn we de berg Fuya Fuya op geklommen (4200m). Omhoog was best pittig, omlaag eigenlijk ook wel als je hoogtevrees hebt en denk je dan eindelijk de beloning te hebben met een grandioos uitzicht vanaf de top, is het een en al mist....
Gelukkig was een paar meter lager het uitzicht alsnog daar, dus dat was genieten!
Vanuit Otavalo zijn we rechtstreeks naar het vliegveld gereden de volgende dag voor the big trip: cruisen around Galapagos!
To be continued....(hopelijk met foto's, als de wifi een beetje mee werkt), want gaan nu een tukkie doen, morgen vroeg uit bed!

Hasta pronto!
Wil en Git