Mijmeringen....

Buenas tardes!

Het één na laatste stukje waarschijnlijk...aan het begin leek de tijd soms stil te staan en was maart oneindig ver weg, nu komen die 31 en 33ste verjaardag akelig snel dichtbij!

De vorige keer zaten we in de bus onderweg naar het plaatsje Perito Moreno, wat achteraf een fantastische busrit was...voor het eerst hebben we namelijk stops gemaakt om van de omgeving te genieten, onbedoeld dan weliswaar...

In het begin was het vanwege een lekke band, daarna dachten we vanwege het feit dat de chauffeurs steeds moesten omwisselen, alleen was het na de vijfde keer in korte tijd wel wat veel aan het worden. Bleek dat de radiator vloeistof lekte, dus in een wanhopige poging dit te stoppen (ik schets even het plaatje eromheen...een bus met 50 man in the middle of nowhere, volgende dorp over 150 km, vorige dorp idem dito...) werd er appelsap in gegooid. Voor de auto technici zal dit meteen logisch zijn, voor ons in het begin iets minder. Aangezien de lokale appelsientje weinig gaten deed dichten, werd er door een vriendelijke voorbij gaande vrachtwagen chauffeur paprikapoeder (????) in gegooid. Tsja je moet wat! Het water moest nog even uit een riviertje verderop worden gehaald en hop we konden uiteindelijk weer verder!

In Perito Moreno aangekomen waren we blij dat we het gehaald hadden, de rest zou namelijk nog verder doorgaan 17 uur omhoog naar Bariloche.... 's Nachts kwamen we er achter dat de hele groep echter ook in Perito Moreno had moeten blijven (boze Israëliers maken veel lawaai :)

Het plaatsje zelf was niet heel bijzonder, het hotel daarentegen wel. Het was een, laten we zeggen erg retro verantwoord hotel...de tijd heeft er sinds de jaren 70 stil gestaan. Asbakken op tafel en in de kamers, gordijntjes, bedden en stoelen uit die tijd. En de douche, het riool en de spinnenwebben ongetwijfeld ook...yuk! Maar goed voor 2 nachtjes best te overleven. We hadden voor de volgende dag buskaartjes gekocht om naar hele oude rotstekeningen te gaan kijken. Bleek het zo winderig dat de bus niet vertrok...balen, want wat ga je dan doen in dit oord??

Maar met de wind kwam ook een beetje mazzel mee, er kwam net een Pools stel met een Argentijn in een 4x4 langs op het busstation. Hij durfde het wel aan om die kant op te rijden, dus we mochten met hen mee. Eind goed al goed, de wandeling erheen door een canyon was uiteindelijk mooier dan alle rotstekeningen bij elkaar, maar ach who cares?

Na Perito Moreno stond Esquel op het programma, hier wilde we naar een park bekend om zijn enorm oude bomen. Alleen gooide er een paar muizen roet in het eten. Eens in de zeven jaar ofzo komt er een bepaalde plant tot bloei in dat park en trekt dan gigantisch veel muizen aan. Deze muizen dragen weer een voor mensen besmettelijk virus mee, waardoor zo'n beetje het hele park wordt afgesloten voor bezoekers. Ach ja, toen maar naar een meer in de buurt gelopen en daar in de zon uit de wind gerelaxed.

Volgende stop was Bariloche, een populaire plaats in het noorden van Patagonië, bij Lake district. Een vrouwen paradijs, want hier wordt veel en goede chocolade gemaakt!! Yummie! Je kunt wel raden waar we de eerste middag doorgebracht hebben..;)

De eerste avond met wat lui uit het hostel de pub ingedoken, om er rond 5.00u uit te rollen. In Nederland begint het rond dat tijdstip vaak wel wat leger te worden dan of kijkt het merendeel wat minder helder uit zijn ogen, maar hier leek het alsof het feest pas net begonnen was....

Om ons weer even in Nederland te wanen hebben we hier verder nog een mountainbike gehuurd om het bekende Circuito Chico te fietsen. Enige totaal on-Hollandse eraan waren de op- en afdalingen...soms is plat best fijn ;)

Na alle wind en kou van Antartica en Patagonië hadden we weer zin in wat zon en warmere temperaturen, dus op naar Buenos Aires! Na 20 uur bus was het inderdaad warm, alleen niet zo zonnig. De eerste dag was er nog wel wat zon, daarna bewolkt en regenachtig. Enige voordeel is dat het dan niet zo belachelijk heet is dat je niets kunt doen, dus in 3 dagen hebben we aardig wat rondgelopen in verschillende wijken. Een lesje tango en een tango show mochten natuurlijk ook niet ontbreken, evenals de wijn en steak!

Vanuit Buenos Aires zijn we vervolgens met de boot naar Uruguay gegaan. Colonia ligt dichtbij Buenos Aires en is een erg leuk koloniaal plaatsje met schattige huisjes, pleintjes en oude auto's. Lijkt ergens een beetje op Cuba. Hier lekker rond geslenterd en van de zon (en muggen) genoten.

Omdat Uruguay niet super groot is liggen veel plaatsen vrij dichtbij elkaar, dus de volgende dag hoefden we 'maar' 2,5 uur met de bus naar Montevideo. Het was zondag en het oude stadscentrum leek wel uitgestorven, wat stiekem heerlijk was. Want er waren ook nauwelijks auto's op straat, dus geen herrie, uitlaatgassen of de kans dat je tenen eraf gereden worden.

Hier zijn we nog naar een museum geweest over de vliegtuigcrash in de Andes van het Uruguayaanse rugby team in 1972. Erg indrukwekkend, helemaal omdat we het verhaal verteld kregen door de oprichter van het museum, die met veel van de inzittenden bevriend was of is.

Na Montevideo hebben we nog een paar dagen aan het strand in Piriapolis (Uruguay's oudste badplaats) doorgebracht, we moeten tenslotte ook een beetje aan de kleur werken :) en nu zitten we in de bus richting Salto in het noordoosten van Uruguay.

En steeds als je zo in een bus hangt, staat of ligt, terwijl je uitkijkt over de (vaak) eindeloze vlaktes, dan komen er allerlei gedachtes naar boven. Over vragen die soms gesteld worden, zoals is de reis wat je ervan verwacht had, mis je thuis, had je dingen anders willen doen? Sta je anders in het leven nu?

Lastige vragen soms, maar wat we wel weten is dat de reis heeft voldaan aan alle verwachtingen en heeft overtroffen. Van te voren hadden we een stiekeme hoop dat we misschien naar Antartica zouden kunnen, dat dit uiteindelijk gelukt is, was en is nog steeds een geweldige ervaring. We hebben zoveel mooie dingen gezien en leuke, interessante en lieve mensen ontmoet! En de afwisseling in landen, de culturen en landschappen was groter dan we van te voren gedacht hadden.

Hebben we thuis gemist.....nheeehh ;) behalve dan dat bruine brood en die kroket en frikandel....(maar daar hebben we dulce de leche voor terug gekregen!)
Ok, vooruit jullie ook een beetje en de katten :)

En verder komen er tijdens zo'n busreis een hoop andere filosofische gedachtes en idiote gedachtes boven drijven. Zoals waarom is het altijd de persoon vóór je in de bus die zo ligt te snurken???!

En dan de busstoelen zelf, na zoveel uren in de bus begon ik me af te vragen wie zich in hemelsnaam bezig zou houden met het ontwerpen van het dessin van de stoelen in een bus? Want waarom is het altijd zo foeilelijk?! Altijd diezelfde streepjes, vegen en vlekjes in de vreselijkste kleuren combinaties....degene die ze ontwerpt heeft duidelijk liggen slapen op de design/mode academie of heeft een inspiratieloos leven...

En serio, kijk maar eens in Nederland rond (als er nog zielen zijn die met de bus/trein reizen :), zelfde ellende..

En waarom is in dit soort landen de cola en de fanta etc vaak net zo goedkoop of zelfs goedkoper dan een flesje water? (Ja Koele leg dat maar eens uit...)

En we vragen ons af of er in Nederland markt zou zijn voor de maté drinkbekers, waar iedereen in Chili, Argentinië, Uruguay en Paraguay mee rond loopt? Dit zijn uitgeholde (vaak houten bekers/kalebassen) waar ze maté (soort thee) uit drinken met een ijzeren zeefrietje (nee geen zee frietje, maar zeef rietje :). Iedereen loopt met zo'n beker en een thermoskan rond en het is een sociale aangelegenheid om de beker met anderen te delen. De verkoop slogan hebben we al; Drink zonder mate, maté met je maten! Dussss.....

Nou we breien er maar weer een eind aan, tot het volgende en waarschijnlijk dus laatste stukje!

Hasta luego!

Wil y Git